Onderwater paradijs

Na een nachtje in een tentje die nagenoeg omver werd geblazen door tropische wind en een ochtendje wegwaaien besloten we terug naar de goedkope cocktails te gaan. We hadden een stranddagje gepland, en dat kon ook in El Nido. Helaas was ook hier de wind niet mals en verhuisden we naar een ander strand, waar we ook werden weggeblazen. Uiteindelijk kwamen we terecht bij het strandtentje waar we de eerste avond zo dronken waren geworden, en met de aanwezige Engelsen en een Chinese Fransman maakten we er een zeer geslaagde avond van.

Diezelfde Engelsen raadden ons aan om naar Moalboal te gaan, een strandgehuchtje waar je mooi kon snorkelen. Dit hebben we kunnen beamen; om 9 uur 's ochtends liepen we vanaf het strand de zee in en werden we getrakteerd op een heel arsenaal aan gekleurde visjes en prachtig koraal. Tussen al dat moois zwommen ook een aantal grote schildpadden, die we minutenlang van dichtbij konden bewonderen. Net toen we terug wilden richting de kant zwommen we langs een grote school met sardientjes, die als een grote blob in het water een showtje weggaven. Wow. Hierna was het even bijkomen in het duurste resort van de omgeving, met de lekkerste Mango juice tot nu toe.

Dag twee in Moalboal begon wederom met een snorkelsessie, waar we direct werden getrakteerd op weer diezelfde school sardientjes waar vooral Edwin lang kon naar blijven staren. Ook lukte het nu iets beter om een filmpje te maken, dus vandaag voor het eerst bewegend beeld op de blog!

http://www.youtube.com/playlist?list=PLH1-byc56ZxTE-Gve78lNrZ1S0cmweS2c

Ook was hier in de omgeving een waterval te bewonderen; die moest dus ook even worden bezocht. Vooral de 10.000 locals die hetzelfde idee hadden als ons maakte het een leuke ervaring om te zien hoe Filipino's van hun weekeind genieten. De mensen hier houden sowieso ook van reizen, je ziet aardig wat lokalen met backpacks in de hostels en veel groepen jongeren die duidelijk op stap zijn. Ook veel reisblogs die we lezen zijn van locals, net als veel reviews op internet.

Het reizen hier is vrij simpel: je staat langs de weg en wacht op een bus. Instappen, kaartje kopen en je kan 3-5 uur verder uitstappen met maar 1-2 euro minder op zak. De opdracht van Geert om bij het busstation (hokje langs de weg) in een random bus (alle bussen gingen gelukkig dezelfde kant op) te stappen was dan ook snel voltooid. Omdat er vaak maar een beperkt aantal routes zijn is het zelfs voor ons redelijk te snappen (met af en toe lokale hulp). Wij zijn in Nederland zo gewend aan treinen en snelwegen waar je hard kan rijden dat je af en toe niet beseft hoe makkelijk wij het hebben. Zie je het al voor je dat de trein pas vertrekt als hij vol is? Of dat er een marktje op de A9 word gehouden waar scootertjes, tuktuks en kinderen vrij rondlopen tussen grote bussen en auto's die hier luid toeterend voorbij scheuren?

Door de grote afstanden en de niet-zo-stiptheid van het vervoer zijn we in ieder geval veel tijd kwijt aan reizen. We hadden belooft actiever te gaan doen; nog niet helemaal aan toegekomen. Volgende week weer spannende verhalen, echt! Al was zwemmen met een walvishaai ook een ervaring die ons nog lang zal bijblijven.