Indonesie

Na 44 dagen Indonesië zitten we nu in Kuta Lombok bij een luxe resort met minder luxe prijzen (goedkoopste cocktails tot nu!) heerlijk aan de Caipirinha's en Caipiroska's. Onze laatste dag in Indonesië word goed gevierd. Onze laatste week bestond dan ook voornamelijk uit cocktails bij zonsondergang (happy hour!), ligstoeltjes bij het strand en afkoelen in de vele zwembaden die dit deel van dit prachtige land sieren. Op de kaart kan je zien waar we zoal geweest zijn. Sinds we het koude Nederland en jullie hebben verlaten is er veel gebeurd.

In deze ruim 6 weken is wel de helft van onze electronica stuk of kwijt (ereader, iPod en telefoon) door dikke pech of gewoon domheid van onze kant. Ondanks onze (Eds) OCD hebben we verder qua spullen nog niks verloren.

Mocht je nou ook ooit de kriebels krijgen zorg dan dat je hier ook scootertjes huurt. Voor een paar euro per dag koop je echte vrijheid en leer je ook nog eens links rijden. Vooral op de achterafweggetjes moet je soms echt kruipend vooruit langs hobbels, kuilen, gaten, honden, katten en kippen, en soms is er niet eens een weg.

Tijdens die scooterritjes bestellen we vaak lokale drankjes zoals Kopi (koffie) en lemon/lime juice. Belangrijk is de 'with no sugar', omdat je anders je drankje amper proeft zo zoet.

Over het algemeen zijn de mensen hier heel lief, behulpzaam en zijn we eigenlijk nog niet echt genaaid of opgelicht. Als een local je verteld dat je hotel nog 25 minuten lopen is maar hij zelf nog wel een 'nice clean room' heeft voor 'good price', is een kaart toch best heel handig om te ontdekken dat je hotel in werkelijkheid aan de overkant van de straat in een steegje zit.

Edwin kan in ieder geval goed kaartlezen. 'Het is maar een klein stukje lopen, we hebben geen taxi nodig.' betekend ook helaas wel eens een compleet bezwete rug en een tocht door de halve stad, meestal op het heetst van de middag.

Meestal gebruiken we 'het boek' om hotels te vinden of voornamelijk uit te pluizen waar het centrum is; de meest gore hotels die we gezien hebben zijn vaak genoemd in de lonely planet. Het lijkt soms wel of zodra je in dat boek verschijnt, de klanten vanzelf komen en je dus geen moeite meer hoeft te doen.

Als je dan je intuïtie, locals of een reisgids gebruikt hebt om ergens op een strand in een ligstoeltje te liggen, kijken dan vooral die lieve verkopertjes niet te lang aan. We zagen aardig wat ouder 'resortvolk' helemaal omringt met allerlei Aziatische prullaria en 3-8 mannetjes die dit voor een 'good price' konden verkopen.

Nog een laatste life-safer: Altijd ver weg blijven als er een dansvoorstelling gaande is. Toeristen moeten namelijk mee doen, en nee snappen ze niet.. Van een afstand bekijken hoe een grote groep hier onderuit probeert te komen is wel aan te raden.

Het standaard zinnetje wat veel toeristen gebruiken (no, just looking) word ook tegen je gebruikt. Ze proberen je naar binnen te lokken met 'just looking yes'.. Ook krijg je altijd korting, ook al ben je nog niet eens begonnen met afdingen.

Om deze post af te ronden nog even over de lokale toiletgebruiken. In de niet-westerse gebieden is namelijk bijna nooit wc papier, meestal alleen een bak water en een emmertje. Hoe ze dat dan precies doen is ons een raadsel, maar het is een gebruik om niet je linkerhand te gebruiken tijdens het eten of begroeten....


Onze volgende bestemming zien jullie in de volgende update!