Java

Yjogjyakarta en Bromo

Woensdagnacht, 3 uur stipt. Pieppieppieppieppiep... Ugh! Wie zet er toch zo vroeg zijn wekkertje!?! Mensen die de zonsopgang incl Borobudur willen zien! Na anderhalf uur rijden komen we slaperig aan bij een heuveltje waar je €1,20 betaald om naar boven te klauteren (wie verzint dit?) wat eindigt in een toeristenfeest. Braaf staan we op een rijtje te kijken naar een horizon vol silhouetten, en van de vele Nederlanders en Engelsen die we afluisteren blijkt dat zij ook niet weten welke nou toch die unieke tempel is.

Na deze toch wel mooie ervaring is het tijd voor de tempel zelf. Als je onze vorige blog volgde weet je dat tempels niet echt ons ding zijn, maar je kan de Borobudur toch moeilijk overslaan. Omdat we zo vroeg zijn is het gelukkig nog rustig, en we schieten een aantal mooie plaatjes van de tempel zonder overige toeristen in beeld. Ons word verteld dat dat overdag niet mogelijk is; het vroege opstaan is dus echt de moeite waard. De tempel trouwens ook.

Na een lange tocht langs zo ongeveer 300 (nog niet allemaal open) souvenirstands die strategisch zigzaggend richting de uitgang leidde, hadden we opeens 2 extra Duitsers in de auto en de chauffeur wat extra rupiah. Alle manieren om geld te verdienen worden in ieder geval benut. Wist je dat er hier mannetjes zijn die met een fluitje je helpen achteruit de snelweg op te draaien? Of beter gezegd; ze gooien zichzelf voor de sliert scooters en auto's omdat je er anders zonder grote stoere Hummer niet tussen komt. De chauffeur geeft ze vervolgens 1000 of 2000 rupiah en iedereen is blij

Het gemiddelde (westerse) restaurant hier heeft zo ongeveer 1 bediende per tafel, die zich vermaken met tjah.. wat eigenlijk. Het is dan ook niet gek dat de locals het fenomeen 'wachten' heel anders ervaren dan wij, het is hier min of meer een way of life. Gelukkig zijn we er inmiddels aan gewend, ons zal je in ieder geval niet meer horen als de NS weer eens last van blaadjes heeft.

Terug naar het tempelen. We waren namelijk nog niet klaar met de tour; ook de Prambanan tempel word vereerd met een bezoek van Ed en Ol. Dit is ook weer een mooie verzameling stenen met veel toeristen die in en uit lopen; maar wel de moeite waard als je bedenkt dat die stenen er al zo'n 1000 jaar liggen en de meeste nog vakkundig versiert zijn ook. Het was inmiddels ook het heetst van de dag; de rest van de middag hebben we dan ook in/bij ons zwembad doorgebracht (3 stappen van de kamerdeur).

Op internet lazen we een stoer verhaal van een Indonesische blogster, en na een mailtje bracht ze ons in contact met een privé chauffeur en had ze de juiste dingen voor ons gereserveerd. Deze haalde ons de volgende ochtend keurig op tijd op en bracht ons naar de 'Jomblang' cave. De Jomblang cave is een grote grot die deels is ingestort - een gat van 50 meter doorsnee en 60 meter diep is de 'ingang'. Er loopt geen pad, maar daarom zijn we hier ook :) Bungelend aan een touw moesten we hier in afdalen, brrrrrrr.

Na deze vette ervaring volgde een korte wandeling door de grot naar de tweede opening van de grot, waar de zon er een mooi schouwspel van maakte. Zie de foto's! Na een uitgebreide fotoshoot werden we door 12 man weer omhoog gehesen, ook weer een aparte ervaring. In de middag zijn we ook nog langs een kleinere grot en een mooie waterval gegaan, en toen was ook deze mooie dag alweer voorbij.

Omdat we nog geen genoeg hadden van Yogya huurden we bij ons hotel twee scootertjes, met als doel om lekker op het strand te gaan chillen. Na een mooie rit kwamen we inderdaad bij het strand, waar we door het zand enthousiast werden begroet. Na deze korte zandstraal-sessie gingen we maar op zoek naar het 'viewpoint' dat op de kaart vlakbij stond aangegeven, hier hebben we genoten van het uitzicht en gevlucht voor de warmte met een hete kop thee (ons Indonesisch is nog niet zo goed dat we ijsthee kunnen bestellen).

Omdat het zo warm was zijn we terug in het hotel even gaan zwemmen, waarna we het Royal palace wilden bezoeken. Hier bleek maar weer hoe moeilijk het is om te navigeren tijdens de verkeerschaos; na drie rondjes gereden te hebben de brommers geparkeerd bij een toeristisch uitziend gebouw, waarna het toch gesloten bleek. Dan maar weer richting zwembad. 's Avonds hebben we decadent Italiaans gegeten, waarna we richting hotel wederom verdwaalden. Hier kwamen we terecht op een groot plein waar de lokale jeugd rondreed in fel verlichte autofietsen; erg leuk om te zien hoe men hier de zaterdagavond beleeft.

We zijn nu in Malang, aan het ontbijt, voordat we naar Bali vliegen. Omdat het inmiddels zo'n lap tekst is en we komende tijd gepland hebben om (eindelijk) met ons gat op het strand te zitten hebben jullie ons Bromo avontuur nog tegoed voor de volgende keer.