Sumatra 3/3 - Java

Sumatra 3/3 en Jakarta

Alweer een week en vele gebeurtenissen verder hier weer wat nieuws uit het warme Indonesië. Bukitingi is een klein schattig bergdorpje, waar we zelfs niet de enige toeristen zijn! We slapen in een guesthouse/touroperator, dus natuurlijk kregen we een uitgebreid verkooppraatje van een vriendelijke Indonesiër die perfect Engels sprak; de volgende dag zouden we achterop de motor de omgeving gaan verkennen.

Dit bleek een goede keuze, ondanks het droge seizoen is alles groen en vol met leven. Dwars door de bergen scheuren met een motor is echt fantastisch, je kan lekker om je heen kijken en als je geen pijnlijke kont zou krijgen na een uurtje zouden we het liefst heel Indonesië op deze manier doorkruisen. Via een kattenpoepkoffiefarm en de grootste bloemen ter wereld eindigden we uiteindelijk na 44 haarspeldbochten bij Danau Maninjau waar we heerlijk allerlei dode visjes gegeten hebben.

Na deze countryside tour vlogen we naar het tegenovergestelde van rustig en groen; Jakarta. Je kan hier met de auto nergens harder dan 15, zoveel file staat er. Na een korte ontmoeting van een scootertje met onze taxi werden we gedropt in ons (luxe) hotel, waar de airco op 16 graden stond. Toch nog een beetje Nederlands hier dus ;)

In Jakarta hebben we een ochtend cultureel gedaan; een bezoekje aan de grootste Moskee van Indonesië en het Nationale Museum. Erg interessant en zeker de moeite waard. Ook hebben we door ons kaartlezend vermogen en het gebrekkige Engels van de brommertaxi's heel wat van de stad gezien; drukdrukdruk.

Buiten het museum besloten we voor ver boven de vraagprijs een flesje koud water te kopen; opdracht 2/10 van Geert voltooid ;) Afdingen (en nu ook op-dingen) is iets wat we ondertussen vrij goed onder de knie hebben, waarbij ons Nederlands erg van pas komt. Nadat we brutaal ongeveer de helft of minder bieden is het altijd even peilen hoe erg ze schrikken, en dan is het een kwestie van veel discussie in het Nederlands voeren over random dingen en aanstalten maken weg te lopen, waarna de prijs toch meestal maar ongeveer 40-60% blijkt te zijn. Het hoofd van de straatverkoper toen ik stelling 7000 ipv 4000 wilde geven voor het water zal ons in ieder geval lang bijblijven. Hierna nog even lekker westers (snel internet) de foto's geüpload bij de Starbucks en nog maar een keer naar de bioscoop geweest (Hotel Transylvania 2).

Nog even over de dingen die we inmiddels geleerd hebben;

- groene kleine sperzieboontjes zijn niet perse sperzieboontjes
- sinaasappelsap kan je ook prima kokend heet drinken
- tijdens het islamitische slachtfeest dat een week duurt vinden de locals het prettig om van 5 uur s'ochtends tot 9 uur s'avonds de hele dag door op 10.000 manieren Allah Akhbar door de megafoons op de tientallen moskeeën te schallen, soms zelfs met een dikke beat er onder. Je hebt dus geen wekker nodig deze dagen. Ken je van die Youtube filmpjes die 10 uur lang hetzelfde melodietje afspelen? Dat dus.

Ons meest recente voorbeeld van Aziatische handigheid is dat nadat je ongeveer een uur lang probeert uit te leggen dat je niet een auto wilt huren maar een tourtje en je uiteindelijk maar een auto huurt incl driver in de hoop dat de driver genoeg Engels spreekt om je ergens heen te brengen, je de volgende ochtend dan toch 2 uur te laat word opgehaald voor een tour. Nadat we serieus overwogen om het dan maar te cancellen hebben we toch een heerlijke dag gehad waarbij we voor veel geld een vulkaankrater hebben bezocht en een national park met watervallen en een prachtig uitzichtpunt. Hier in Bandung weten ze helaas wel goed hoe ze toeristen moeten uitknijpen; als local betaal je namelijk 15.000 Rp, terwijl wij 200.000 Rp moeten neertellen als we een national park in willen. Die horde apen die het eten van je bord stelen krijg je er dan zelfs gratis bij.

Tot zover weer onze avonturen, volgende keer wat meer over allerlei locale gewoontes en onze komende dagen in Yogyakarta