Een week aan tafel met..

Dit had een vet fancy blogpost moeten worden over het Aziatische eten, maar helaas werkt de techniek niet echt mee en moeten jullie maar gewoon de foto's doorbladen om te zien wat we zoal in ons mond proppen. Toegegeven, de vele stranden en het mooie weer maakt ons ook nogal lui; verklaard in ieder geval waarom deze blog wat langer duurde dan normaal :)

In hostels en hotels heb je vaak niet echt de gelegenheid om zelf te koken, en afgezien van soms een ontbijtje inclusief eten we dus 2-3 keer per dag buiten de deur. In Maleisië, en vooral de grote steden hier, zijn veel restaurants die echt van alles aanbieden. Het is dus (gelukkig) niet alleen maar rijst rijst rijst.

Meestal banjeren we wat rond op zoek naar eten, en afhankelijk van waar we zin in hebben eindigen we in een westers tentje of lokaal op plastic stoeltjes. Zo kwamen we in Kuala Lumpur terecht in een vette hipsterbar, het was warm en we hadden honger. Tosti!

Na Kuala Lumpur gingen we naar Penang, een eilandje beroemd om het eten. In het schattige Georgetown zijn verschillende wijken waar veel straatstalletjes allerlei vlees, vis en vast ook ingewanden en insecten en ander spul (??) aanbieden. Op onze gehuurde scooter dwaalden we ons eerst een weg naar de Penang cable car; een soort van treintje de berg op waar je kon genieten van mooie uitzichten.

Vlakbij was de grootste tempel van Maleisië; die mag je natuurlijk niet overslaan. Helaas vond de zon de tempel ook heel interessant dus hier zijn we niet al te lang gebleven; op naar een airco-eet-tentje! Hier vonden we Japans en zijn we voor het eerst vergeten een foto te maken; het valt niet mee om mee te doen met de Instagram generatie.. We voelden ons net stomme toeristen als we fanatiek eerst ons bord op de foto moesten zetten.

Na een tweetal dagen rondscooteren in Penang waren we er van overtuigd dat het stratensysteem daar bedoeld is om toeristen te plagen. Alles is 1 richting, er zijn amper bordjes of straatnamen en het gaat van 4 naar 2 naar 3 naar 1 baans binnen 1 kilometer.

Langkawi is ook een mooi eiland en is wat minder een doolhof; hier hebben we een auto gehuurd om op ons gemak rond te kunnen rijden. Ook hier is mooi uitzicht, met een skiliftje word je naar een uitzichtpunt en een 'skybridge' gebracht, een knap staaltje techniek bovenop een begroeide jungleberg.

Afgaand op het aantal Aziatische toeristen is Langkawi een populair eiland; resort na resort na resort siert hier de kustlijn. Wij slapen in een goedkoop en krakkemikkig hostel met eigen zwembad (soort van grote bak water) en gezellige gemeenschappelijke ruimte met een tv en goedkoop bier (€ 0,40).

De stranden hier zijn prachtig wit en vooral ook heet, en vol met lokale toeristen die nu hun zomervakantie hebben (drukdrukdruk). We zien echter het verschil toch niet en zijn een van de weinig blanke toeristen, heerlijk rustig dus. Er is hier genoeg te doen om een aantal dagen op te laden.

Het lokale eten is hier lastiger te vinden omdat het vrij toeristisch is, maar toch een aantal keer wat besteld. Op een warme dag op het strand was het eten echter zo smerig dat het toetje uit granenkoekjes bestond (dit is ons gelukkig niet vaak overkomen).

Na Langkawi werd het tijd om richting Thailand te gaan, waar we nog wat dagen kunnen rondreizen voordat we richting Bangkok gaan om Joyce op te wachten. Ons oog viel op Krabi, waarvan we dachten dat het een stadje was maar wat een provincie bleek te zijn. Nadat we dus in Krabi-city geen strand konden vinden gingen we maar even beter zoeken; Ao Nang bleek de strandlocatie van Krabi... 

Krabi city was echter ook heel mooi, en achteraf gezien iets meer authentiek Thais dan het toeristencircus hier in Ao Nang. We hebben in ieder geval voor een appel en een ei heerlijk lokaal gegeten, goedkope biertjes gedronken en lekker rondgereden op de scooter.

Omdat het lokale eten erg lekker was hebben we ook een kookcursus gedaan, waar we een prive lesje kregen in voornamelijk snijden en wokken. Zelfs Ed heeft heerlijk gekookt en we hebben de grootste lunch ooit naar binnen proberen te werken.

Hierna toch ook maar richting Ao Nang gegaan, waar we nu alweer twee dagen genieten van de prachtige stranden en de omgeving hier. Het is misschien een beetje druk (zie de foto's), maar de uitzichten maken veel goed.

Op het strand van een onbewoond eilandje heeft Edwin de volgende opdracht van Geert voltooid; een heus zandkasteel(tje)! Een nieuwe hobby is geboren.

Nog een paar dagen voordat Joyce (en vlak daarna Silvia) ons komt vergezellen, tot die tijd genieten we nog even van de prachtige strandjes hier.